Het was een indrukwekkende mars zondag: 85.000 mensen kwamen in actie voor klimaat en rechtvaardigheid! Urenlang slingerde een menigte van de Dam naar het Museumplein.
Op het podium ontstond een ongemakkelijke situatie, die om verschillende redenen bij veel mensen emotie heeft opgeroepen. Spreker Sahar Shirzad besloot haar spreektijd te delen met de Palestijnse Sara. Zij deelde haar wanhoop en verdriet over de verschrikkelijke situatie in Gaza. Ze sprak over de relatie tussen de bombardementen en de vervuiling van het land, en riep op tot een staakt-het-vuren. Ook sprak ze een leus die voor sommigen staat voor vrijheid, maar door anderen geïnterpreteerd wordt als een oproep tot geweld en waarvan sommige Joden aangeven dat deze bedreigend voelt. Later heeft de organisatie ervoor gekozen haar microfoon uit te draaien. Omdat we als Fossielvrij NL altijd iedereen oproepen om hun stem te gebruiken – en gemarginaliseerde stemmen een podium willen geven – vinden we dat dit een verkeerde keuze is geweest. Wij trekken ons dit, als mede-organisator van de mars, aan en bieden onze excuses aan voor het dichtdraaien van de microfoon.
Voor ons is het logisch dat er tijdens een Mars voor Klimaat en Rechtvaardigheid aandacht is voor de grootschalige bombardementen op Gaza. Als organisatie staan wij voor rechtvaardigheid. We weten dat de klimaatcrisis conflicten en oorlogen aanwakkert en verergert, en we zien dat vergelijkbare patronen van onderdrukking ten grondslag liggen aan de klimaatcrisis en de bezetting van Palestina. We kunnen als organisatie die altijd iedereen oproept om zich uit te spreken, simpelweg niet stil blijven bij de aanblik van oorlogsmisdaden, en de massale bombardementen op Gaza. Wij spreken ons hierbij uit tegen ieder schenden van het oorlogsrecht, en ook tegen antisemitisme, islamofobie en alle andere vormen van onderdrukking. We spreken ons volmondig uit voor een staakt-het-vuren.
De opkomst van zondag laat geen twijfel bestaan: met tienduizenden mensen hebben we laten zien dat de zorgen om de klimaatcrisis breed gedragen worden en dat we massaal geven om een rechtvaardige wereld. We hebben laten zien dat er draagvlak is in Nederland voor een ambitieus en eerlijk klimaatbeleid, dat past bij de urgentie van het probleem. En daar blijven we keihard aan werken als beweging. Tegelijkertijd zullen we het verder moeten hebben over de verbanden tussen klimaat, kolonialisme, macht, oorlogsindustrie, fossiele afhankelijkheid, oorlog en onrechtvaardigheid. De klimaatcrisis ís politiek. Zonder rechtvaardigheid geen vrede, en zonder vrede geen klimaatrechtvaardigheid. Het gesprek hierover is niet altijd makkelijk, maar we zullen dit wel met elkaar moeten gaan voeren.