ING heeft – in samenwerking met Rijksmuseum – een campagne gelanceerd: “Reframing women: turning history into her story”. Met een audiotour in het Rijks kunnen we de ‘verborgen verhalen’ ontdekken van invloedrijke vrouwen die op meesterwerken zijn afgebeeld. Kenau Simonsdochter Hasselaer, Cornelia van Nijenroode en de Regentessen van het Oudemannenhuis passeren de revue. Het is natuurlijk goed dat het Rijksmuseum aandacht besteedt aan vrouwen in de kunst, maar het is kwalijk dat het museum zich laat gebruiken om ING’s imago op te vijzelen. ING en het Rijksmuseum negeren namelijk de schade voor vrouwen die de bank nu met haar miljarden berokkent.
Met deze campagne probeert ING zich te associëren met progressieve waarden en gendergelijkheid. ‘ING staat voor gelijke kansen’ en ‘ING bevordert genderdiversiteit’, claimen ze in hun persbericht. Dit is klassieke genderwashing: ING probeert zich voor te doen als een vrouwenrechtenactivist, terwijl de bank in werkelijkheid juist de positie van vrouwen schaadt. Dat doen ze door geld uit te lenen aan fossiele bedrijven. ING gebruikt vrouwenemancipatie om legitimiteit te verkrijgen en om af te leiden van de milieu- en mensenrechtenschendingen die ING financiert en faciliteert. Juist vrouwen en meisjes worden hier onevenredig hard door geraakt.
De grootste bank van Nederland financiert met zo’n 8 miljard euro per jaar de vervuilende fossiele industrie. En ING is daar voorlopig niet van plan mee te stoppen. Tot 2040 blijft de bank uitbreiding van olie- en gaswinning financieren, terwijl we daar volgens het Internationaal Energie Agentschap al in 2021 mee gestopt zouden moeten zijn. En na 2040 blijft ING gewoon doorgaan met het in de lucht houden van de fossiele industrie door geld uit te lenen voor nieuwe pijpleidingen, LNG-terminals en andere ‘midstream’ infrastructuur.
Wat heeft dit te maken met vrouwen? Vrouwen en meisjes worden hard geraakt door de fossiele projecten en bedrijven die ING mogelijk maakt. Enerzijds is dat direct: een week geleden vertelden twee Indonesische activisten hoe ING willens en wetens twee kolencentrales in Cirebon, Indonesië financiert. De omwonenden kampen met vervuiling en corruptie. Miskramen en vroeggeboortes zijn er aan de orde van de dag. De Indonesische universiteit stelde onomstotelijk vast dat de kolencentrale een negatieve impact heeft op de waterkwaliteit. In augustus heeft de rechtbank een Indonesische ambtenaar veroordeeld voor corruptie in verband met de bouw van Cirebon 2. Ook de directe zakenpartner van ING blijkt betrokken. ING is hiervan op de hoogte gesteld, en ging in gesprek met omwonenden, maar kwam na eigen onderzoek tot de conclusie dat de Cirebon centrale voldoet aan ING’s duurzaamheidsstandaarden. ING gaat de situatie vanaf nu beter monitoren en daarmee is de kous voor ING af. De lucht- of waterkwaliteit wordt dus niet verbeterd, en slachtoffers niet gecompenseerd. En dit project is wat betreft milieu- en mensenrechten helaas geen uitzondering: we spraken eerder met mensen in de VS, Ghana en Australië met vergelijkbare verhalen – allemaal gelinkt aan ING’s geld.
Maar ook indirect worden vrouwen – harder dan mannen – geraakt door de uitstoot die ING met hun fossiele financiering veroorzaakt, en de verhitting van de aarde die hiermee gepaard gaat. De klimaatcrisis vergroot bestaande ongelijkheden. Na een periode van droogte, overstromingen en conflict, daalde het aantal meisjes dat naar school ging in Somalië bijvoorbeeld dramatisch, terwijl dit voor jongens in dezelfde situatie juist toenam. Vrouwen zijn kwetsbaarder voor gezondheidsrisico’s van klimaatverandering – vooral oudere vrouwen lopen risico eerder te sterven door extreme hitte, en vrouwen hebben minder toegang tot gezondheidszorg. Stijgende kosten voor levensonderhoud is een ander gevolg: 70% van de mensen die wereldwijd in armoede leven is vrouw. En klimaatverandering heeft niet alleen impact op vrouwen in het buitenland – ook in Nederland zien we dit terug in de vorm van energiearmoede. Vooral huishouden met een vrouw als kostwinner kunnen de energierekening niet meer betalen. Zo zijn er nog talloze voorbeelden hoe vrouwen getroffen worden door de klimaatcrisis die ING sponsort.
Strijden voor gendergelijkheid is een lege huls als je met de ene hand de verborgen verhalen van vrouwen van toen laat zien, en met de andere hand kansenongelijkheid, armoede en lijden van vrouwen nu en in de toekomst aanwakkert. Wil ING écht bijdragen aan gendergelijkheid? Begin dan met het eigen beleid: stop met oliegeld, en verleg de geldstromen naar hernieuwbare projecten. Kijk hierbij naar de ‘verborgen verhalen’ van nu: luister naar de behoeften en wensen van de (vrouwelijke) bewoners in de gebieden waar ING’s geld actief is. Zolang ING dit niet doet, roepen wij het Rijksmuseum op om zich niet langer te laten gebruiken voor ING’s genderwashing, en per direct de banden met hun hoofdsponsor te verbreken.
Kom met ons in actie tegen ING's fossiele miljarden. Meld je aan voor een online welcome talk of een meet-up. En teken de petitie: roep het Rijksmuseum op de sponsorrelatie met ING te breken!