door Marco Dijkstra
Aardbevingen. NAM. Gasbevingen. Mijnbouwschade. Groningen. Ik las er weleens wat over, zapte er weleens langs op de televisie, er verscheen weleens wat op mijn facebook-tijdlijn.
Het was me duidelijk dat het niet tof is wanneer je woning scheuren vertoont, of wanneer je huis onbewoonbaar wordt verklaard wegens ‘onveilig’. Ik kon me wat frustratie voorstellen bij een jarenlange poging om schade vergoed te krijgen. Als student Ontwikkelingseconomie verbaasde het me ook niet dat ‘welzijn van mensen’ niet fier bovenaan prijkt op prioriteitenlijstjes van bedrijven als Shell en Exxon Mobile (samen de NAM). En toch. En toch werd ik overdonderd door de ellende die ik hier te zien kreeg. Nog bijna dagelijks ben ik geschokt (excusez le mot) door de verhalen die ik hoor.
Sinds anderhalve maand loop ik namelijk stage bij Fossielvrij NL, waarvoor ik zowel de problemen als het verzet rondom de mijnbouw in Groningen in kaart breng. Op mijn fiets trek ik door het prachtige ommeland om te praten met gedupeerden en lokale helden. In de komende weken kun je een aantal van de verhalen hier lezen. Ik doe mijn best de situatie zo eerlijk mogelijk weer te geven, maar ik beloof alvast: de ware ellende kan ik niet in woorden vatten. Daarvoor moet je toch echt naar Groningen komen. Het voordeel hiervan: er gaat niets boven Groningen!
Marco’s volgende stukje, ‘Stugge Groningers’, lees je aanstaande vrijdag op deze website.
P.S. Beter nog dan Queen: Groninger Rhapsody
Fossielvrij Groningen druk in de weer met het maken van banners.
Schrijf je hier in als je deze blogs in je inbox wilt ontvangen.