Kościół Katolicki głosi już od wielu stuleci, że zasadniczym elementem wypełniania naszej misji jako naśladowców Chrystusa jest troska o ludzi żyjących na marginesie społeczeństwa. „Opcja preferencyjna na rzecz ubogich” stanowi jedną z kluczowych zasad katolickiej nauki społecznej i ostateczny cel pracy na rzecz sprawiedliwości społecznej i ekonomicznej. Na przestrzeni ubiegłego stulecia w nauczaniu Kościoła wielokrotnie pojawiało się stanowisko, że jednym z elementarnych obowiązków wszystkich katolików jest troska o bogactwo życia na Ziemi i o systemy ekologiczne, które podtrzymują życie. Nauczanie to skłania nas do głębokiego namysłu nad tym, jak powinno się inwestować pieniądze.
W encyklice Laudato Si’ („Bądź pochwalony”), opublikowanej w czerwcu 2015 roku i poświęconej „trosce o wspólny dom”, Papież Franciszek szczegółowo wyjaśnia związek między dewastacją środowiska a pragnieniem sprawiedliwości. Encyklika „Laudato Si’” umieszcza troskę o Boże stworzenie w samym centrum żywej wiary chrześcijańskiej.
Jego Świątobliwość wyraźnie mówi w Laudato Si’, że uzyskiwanie energii z paliw kopalnych wydatnie przyczynia się do globalnego ocieplenia i że właśnie dlatego spoczywa na nas obowiązek jak najszybszego przejścia na odnawialne źródła energii. „Wiemy, że technologia oparta na spalaniu silnie zanieczyszczających paliw kopalnych, zwłaszcza węgla, ale także ropy naftowej, a w mniejszym stopniu gazu, powinna być stopniowo zastąpiona”, a ten proces „powinien już się zacząć”. [165] Laudato Si’, Papież Franciszek
Encyklika „Laudato Si’” wzywa wszystkich mieszkańców naszej planety, by zastanowili się, w jaki sposób odpowiedzą na ekologiczne i społeczne kryzysy, w obliczu których stoi dzisiaj świat. Wielu katolików odpowiada na ten apel w sposób godny uznania, ograniczając konsumpcję, korzystając z odnawialnych źródeł energii i dostosowując swój styl życia tak, aby w jak najmniejszym stopniu naruszał równowagę ekologiczną. Jeśli jednak nie przyglądamy się uważnie temu, gdzie i w jaki sposób instytucje inwestują swoje środki, może się okazać, że nieświadomie wspieramy praktyki, które prowadzą do dewastacji planety.
Przewodnik oddaje do rąk katolików plan działania na rzecz wycofania inwestycji, a także narzędzia i zasoby dla katolików, którzy pragną nawiązać dialog i krzewić ideę wycofania inwestycji w swoich rodzinach, organizacjach i społecznościach. Takimi społecznościami mogą być zgromadzenia wyznaniowe, małe parafie i fundusze diecezyjne, a także większe instytucje, takie jak organizacje charytatywne, szpitale, fundusze archidiecezji, katolickie uniwersytety oraz fundusze emerytalne i ubezpieczeniowe. Przewodnik jest z konieczności dość uogólniony. Przedstawione w nim zasady i procesy należy dostosować do własnego, lokalnego kontekstu.
Jednym z celów kampanii jest doprowadzenie do wycofania inwestycji z paliw kopalnych. Jednak samo propagowanie tej idei i przekonywanie innych do swojego stanowiska jest również istotne i wymaga długotrwałych, cierpliwych wysiłków. Na podstawie informacji zawartych w tym przewodniku możesz utworzyć własny plan działania, który pomoże Ci wytyczyć ścieżkę do zamierzonego celu, a potem tą ścieżką podążyć.
Materiały w tym przewodniku dotyczą przede wszystkim wycofywania inwestycji, a w mniejszym stopniu – reinwestowania. Wycofywanie inwestycji i reinwestowanie służą dwóm różnym celom. Celem wycofania inwestycji jest odebranie społecznego przyzwolenia na działalność koncernów wydobywczych, które cieszą się dziś wielkimi wpływami i ogromnym bogactwem, a jednocześnie wyrządzają niepowetowane szkody w środowisku i zagrażają życiu na Ziemi. Chociaż wycofanie inwestycji jest czymś więcej niż tylko zajęciem stanowiska w kwestii sprawiedliwości społecznej i ekologicznej, samo w sobie jest ono względnie prostym procesem. Drugim i bardziej skomplikowanym etapem jest z kolei reinwestycja środków w technologie niskoemisyjne. Chodzi w nim o dopilnowanie, aby Twoja organizacja inwestowała środki w takie przedsięwzięcia, które przynoszą korzyści całemu społeczeństwu.
Oba te procesy będą najprawdopodobniej wymagać długiego czasu. Oba mogą też wymagać uporu i konsekwencji w działaniu, a osiągnięcie celu może się wiązać z pewnymi kosztami dla organizacji. Trzeba będzie zdobyć nową wiedzę i nowe umiejętności niezbędne do zarządzania inwestycjami. Może się nawet okazać, że konieczne są zmiany personalne. Osoby odpowiadające za zarządzanie inwestycjami z początku często twierdzą, że postulowane zmiany nie są możliwe. Orędownicy wycofania inwestycji muszą więc dać do zrozumienia, że nie zrezygnują łatwo z osiągnięcia tego celu.
Podstawą skutecznego propagowania idei jest zdobycie solidnej wiedzy, by móc dzielić się nią z innymi i budować sieć wsparcia w swojej społeczności lub organizacji. Jakie pytania nasunęły się Tobie, gdy po raz pierwszy zetknąłeś(-aś) się z koncepcją wycofania inwestycji? Jakie pytania lub wątpliwości może zgłosić Twoja społeczność?
Im więcej wiedzy zdobędziesz o swoich tradycjach religijnych i instytucjonalnych strukturach, tym łatwiej Ci będzie przekonać swoją społeczność do poparcia idei wycofania inwestycji. Pomożemy Ci zacząć!
Wycofanie inwestycji (ang. „divestment”) wraz z towarzyszącymi mu procesami i zaangażowaniem opinii publicznej służy przeobrażeniu kodeksu moralnego, jakim kieruje się społeczeństwo. Z tej perspektywy wycofanie inwestycji jest czymś więcej niż tylko mechanizmem gwarantującym, że dana organizacja przestrzega własnych norm moralnych, albo reakcją na trudny do przełamania opór. Nadrzędnym celem wycofania inwestycji jest delegitymizacja branży przemysłu, tak aby szkodliwe działania, jakie znamionują tę branżę, utraciły społeczną akceptację. Wycofanie inwestycji ma doprowadzić do moralnego przełomu w społeczeństwie, a także wywrzeć nacisk na przywódców politycznych i nakłonić ich do zajęcia się kwestiami, których dotychczas woleli unikać.
W praktyce wycofanie inwestycji jest strategią działania podejmowaną ze względów etycznych i polegającą na tym, że inwestorzy wycofują środki zainwestowane w przedsiębiorstwa, które działają w określonej branży, prowadzą określoną politykę zatrudnienia, politykę społeczną lub środowiskową, albo działają na określonym obszarze geograficznym. Wycofanie inwestycji oznacza, że inwestor indywidualny lub instytucjonalny wyklucza z portfela inwestycyjnego przedsiębiorstwa, których działalność uważa za nieetyczną. Jest to zazwyczaj stopniowy proces przenoszenia środków z istniejącego, bardziej konwencjonalnego portfela inwestycji, do portfela alternatywnego. W pierwszym etapie wyklucza się przedsiębiorstwa działające w branży uznanej za nieetyczną lub bezpośrednio z nią związane. W dalszej kolejności wyklucza się firmy, których związek z nieetyczną branżą jest ograniczony lub tylko pośredni.
W tym przypadku za nieetyczne uznaje się poszukiwanie i wydobywanie paliw kopalnych (węgla, ropy naftowej i gazu) oraz wymaganą do tego celu infrastrukturę, obejmującą między innymi rurociągi i środki transportu paliw kopalnych. Istnieje kilka poziomów wycofania inwestycji, od „pełnego” po „częściowe”. Możliwe jest także wykluczenie pewnych kategorii działalności.
Kampania na rzecz wycofania inwestycji z branży paliw kopalnych rozpoczęła się po publikacji raportu Unburnable Carbon („Węgiel, którego nie możemy spalić”), przygotowanego w 2012 roku przez organizację Carbon Tracker Initiative. Raport przedstawia wyliczenie, ile gazów cieplarnianych możemy jeszcze wyemitować do atmosfery, zanim średnia temperatura na świecie wzrośnie o 2°C. (Uznawano to wówczas za maksymalny dopuszczalny wzrost. Obecnie preferuje się wariant, w którym temperatura wzrośnie o nie więcej niż 1,5°C). Okazuje się, że nie możemy wyemitować więcej niż 400 gigaton CO2. Tymczasem udokumentowane rezerwy paliw kopalnych, znajdujące siew w posiadaniu państw i prywatnych przedsiębiorstw, są około sześciokrotnie wyższe. Jeśli nie wprowadzimy żadnych zmian, wykorzystamy nasz dopuszczalny „limit węglowy” w zaledwie 10 lat (od daty publikacji raportu). A ponieważ nie możemy zrezygnować z paliw kopalnych z dnia na dzień, musimy natychmiast zacząć stopniowo ograniczać ich wydobycie i spalanie.
Mimo tej wiedzy firmy wydobywcze nie dywersyfikują swojej działalności. Przeciwnie: nadal wydają miliardy dolarów na poszukiwanie węgla, ropy naftowej i gazu oraz na eksploatację paliw niekonwencjonalnych, np. piasków bitumicznych i gazu kopalnianego, które powodują jeszcze większe szkody dla środowiska niż paliwa konwencjonalne. Właśnie dlatego ekolodzy nalegają na inwestorów, aby wysłali czytelny dla rynku sygnał, że ryzyko, jakie przemysł wydobywczy stwarza dla życia na Ziemi, jest nie do przyjęcia.
Ponad 80 wybitnych teologów, etyków i przywódców religijnych, w tym również katolików, podpisało deklarację poparcia dla wycofania inwestycji w paliwa kopalne i reinwestycji w czyste źródła energii. Wśród sygnatariuszy deklaracji znajduje się arcybiskup Desmond Tutu. Deklaracja teologów w sprawie wycofania inwestycji w paliwa kopalne Lista sygnatariuszy
Gdy Papież Franciszek odwiedził Filipiny w styczniu 2015 roku, tamtejszy Caritas, reprezentujący Konferencję Episkopatu Filipin, przekazał Papieżowi niezwykle przejmujący list. W liście biskupi poprosili Papieża Franciszka, aby wspomógł ich starania na rzecz całkowitego powstrzymania inwestycji w paliwa kopalne i inne projekty prowadzące do degradacji środowiska.
„Ruch na rzecz wycofania inwestycji odegrał istotną rolę w wyzwoleniu Południowej Afryki z jarzma apartheidu. Korporacje rozumiały logikę pieniędzy, nawet jeśli nie przemawiały do nich argumenty moralne. Zmiana klimatu także jest kwestią moralną o doniosłym znaczeniu. W Afryce już dziś widzimy, jak strasznie ludzie cierpią na skutek przedłużających się susz, rosnących cen żywności czy powodzi. A przecież ci ludzie w najmniejszej mierze nie przyczynili się do obecnej sytuacji. Niech cały świat jeszcze raz stanie ramię w ramię i wywrze skuteczny nacisk na tych, którzy ponoszą odpowiedzialność.” – Arcybiskup Desmond Tutu
Zmiana klimatu jest kwestią sprawiedliwości społecznej, ponieważ jej skutki, takie jak podnoszenie się poziomu oceanów, ekstremalne zjawiska pogodowe i naruszenie systemów klimatycznych, w pierwszej kolejności i najsilniej uderzają w najsłabsze, najbardziej bezbronne społeczności, szczególnie w ludność Afryki, Azji, Ameryki Łacińskiej i Oceanii. Społeczności te są zbyt ubogie, by mogły zaadaptować się do zmian klimatycznych albo dźwignąć się ze zniszczeń spowodowanych klęskami żywiołowymi. Destabilizacja środowiska powoduje, że tracą środki do życia i źródła utrzymania, nie mogą zapewnić sobie bezpieczeństwa żywnościowego i nierzadko są zmuszone do opuszczenia swoich domów. Co więcej, mieszkańcy tych zagrożonych obszarów nie przyczynili się do dewastacji ekologicznej, której konsekwencje dziś ponoszą. Wysoką cenę zapłacą również przyszłe pokolenia, choć to przecież nie one ściągnęły na siebie ten problem.
Tymczasem zyski z inwestycji w wydobycie i eksploatację paliw kopalnych czerpią najbogatsze przedsiębiorstwa i najbogatsi mieszkańcy globu: ci sami, których konsumpcyjny styl życia generuje niewspółmiernie wysoką emisję gazów cieplarnianych.
„Laudato Si’”, encyklika „poświęcona trosce o wspólny dom” ma bez wątpienia przełomowe znaczenie. Encyklika Laudato Si’ zgłębia różnorakie aspekty dewastacji środowiska naturalnego, ale – jak w całej katolickiej nauce społecznej – w centrum jej zainteresowania leży pragnienie sprawiedliwości.
Papież wielokrotnie powraca w encyklice do tematu globalnego ocieplenia. „Pilne i konieczne stało się prowadzenie takiej polityki, aby w nadchodzących latach emisja dwutlenku węgla i innych gazów zanieczyszczających została drastycznie zmniejszona, zastępując na przykład paliwa kopalne i rozwijając odnawialne źródła energii.” (ust. 26)
„Wiemy, że technologia oparta na spalaniu silnie zanieczyszczających paliw kopalnych, zwłaszcza węgla, ale także ropy naftowej, a w mniejszym stopniu gazu, powinna być stopniowo zastąpiona”, a ten proces „powinien już się zacząć”. (…) „Polityka i przedsiębiorczość reagują powoli, dalekie od tego, by sprostać globalnym wyzwaniom.” (ust. 165)
Biznes nie tylko „reaguje powoli”, ale – co Papież Franciszek daje do zrozumienia – koncerny paliwowe rozmyślnie szerzą dezinformację, by wpłynąć na wynik negocjacji klimatycznych. „To, jak bardzo polityka jest podporządkowana technologii i finansom, widać w niepowodzeniu światowych szczytów na temat środowiska. Jest zbyt wiele interesów partykularnych i bardzo łatwo interes ekonomiczny przeważa nad dobrem wspólnym, manipulując informacją, by jego projekty nie poniosły uszczerbku.” (ust. 54)
Papież Franciszek wyraża pochwałę dla inicjatyw obywatelskich i organizacji pozarządowych, które nawołują do troski o środowisko. Popiera bojkoty konsumenckie, które jego zdaniem „skutecznie wpływają na zmianę funkcjonowania przedsiębiorstw, zmuszając je do rozważenia oddziaływania na środowisko oraz 164 przemyślenia modeli produkcji. Faktem jest, że kiedy nawyki społeczeństwa pomniejszają zyski przedsiębiorstw, to czują się one zmuszone do zmiany sposobów produkcji (…) «Kupno jest zawsze aktem moralnym, nie tylko ekonomicznym»” (ust. 206)
O alternatywnych, etycznych drogach inwestowania Papież pisze: „Wysiłki na rzecz zrównoważonego wykorzystania zasobów naturalnych nie są wysiłkami zbytecznymi, lecz raczej inwestycją, która może zapewnić inne korzyści ekonomiczne w perspektywie średnioterminowej.” (ust. 191)
Papież nie wypowiada się bezpośrednio na temat etycznego inwestowania, ale pewne wnioski można wysnuć z nauczania zawartego w encyklice. Stanowią one solidną podstawę do stwierdzenia, że zarówno wycofanie inwestycji z paliw kopalnych, jak i reinwestowanie w technologie niskoemisyjne jest najbardziej etyczną drogą postępowania dla tych, którzy mają dość środków, by móc je inwestować.
W czerwcu 2015 roku jezuicki uniwersytet Georgetown jako druga po Dayton uczelnia katolicka podjął decyzję o wycofaniu środków zainwestowanych w przedsiębiorstwa, których główną formą działalności jest wydobycie węgla.[1]
Pełna lista organizacji katolickich, które podjęły decyzję o wycofaniu inwestycji w paliwa kopalne (stan z 18 czerwca 2016 r.):
Cztery zgromadzenia zakonne z Australii:
Studenci kilku uczelni katolickich, w tym uniwersytetów Boston College i Fordham, prowadzą własne, odrębne kampanie. Wykładowcy i uczeni z wielu instytucji katolickich wyrażają aktywne zainteresowanie.
Organizacja doradcza Arabella Advisors przygotowała pięknie zaprojektowany pakiet materiałów o nazwie Assets in Action („Zasoby w działaniu”), zawierający szczegółowe analizy przypadków wycofania inwestycji z paliw kopalnych przez organizacje katolickie. Organizacje te to Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Maryi oraz Uniwersytet Dayton.
Przeczytaj artykuł Catholic Investment Principles Today („Współczesne zasady inwestowania dla organizacji katolickich”) na stronie internetowej ARRCC, dotyczący wypracowywania kompleksowych zasad etycznego inwestowania.
Czy istnieją branże, które Twoja organizacja już teraz wyklucza przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych? Wiele organizacji wyznaniowych świadomie nie inwestuje na przykład w przemysł tytoniowy i alkoholowy, w produkcję broni, branżę rozrywki dla dorosłych oraz w branżę gier hazardowych.
Wiele elementów nauki społecznej Kościoła wspiera wykluczanie branży paliw kopalnych, szczególnie koncernów wydobywczych, przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych. Jak dotąd jednak ogół katolickich inwestorów nie zrewidował swojego rozumienia etycznych praktyk inwestycyjnych.
Wiele zaangażowanych instytucji katolickich weryfikuje decyzje inwestycyjne w oparciu o tzw. kryteria ESG (środowisko, odpowiedzialność społeczna i ład korporacyjny) oraz opracowane przez ONZ Zasady odpowiedzialnego inwestowania. W artykule Catholic Investment Principles Today („Nowoczesne zasady inwestowania dla katolików”) autorzy Howell, Ormerod i Remond wskazują, że te kryteria nie są dziś wystarczające zarówno ze względów etycznych, jak i naukowych. Nawet gdy inwestorzy stosują dodatkowe kryteria, najczęściej posługują się takimi interpretacjami „etycznego inwestowania” i „inwestowania odpowiedzialnego społecznie”, które nie wykluczają inwestowania środków w wydobycie i eksport paliw kopalnych. Kryteria ESG i Zasady odpowiedzialnego inwestowania ONZ są oparte na „słabej” definicji dbałości o środowisko i dobro społeczne.
Alternatywna, „silna” definicja społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR) mówi o dbałości niezbędnej do życia w ramach wydolności systemów ekologicznych, od których zależy życie na Ziemi. Papież Franciszek apeluje w encyklice o „ekologię integralną” – podejście do życia, które łączy w sobie nasze najgłębsze potrzeby duchowe, relacje z innymi ludźmi (szczególnie z ubogimi), związek ze światem naturalnym oraz umiłowanie Boga. Jednym z elementów ekologii integralnej jest konieczność znacznego ograniczenia eksploatacji paliw kopalnych, bez którego nie unikniemy zagłady naszego wspólnego domu. Te zawarte w encyklice idee wyraźnie wspierają silną definicję zrównoważonego gospodarowania.
Ile pieniędzy straciła Twoja wspólnota wyznaniowa w ostatnich trzech latach na inwestycjach w paliwa kopalne? Decarbonizer to bezpłatne narzędzie internetowe, za pomocą którego można sprawdzić wpływ branży paliw kopalnych na portfel inwestycyjny. To narzędzie pozwala zdobyć finansowy argument na rzecz wycofania inwestycji, by wesprzeć nim argument moralny o tym, że czerpanie zysku z dewastacji planety jest niemoralne.
Może się okazać, że wszystkie środki Twojej organizacji lub ich część są zainwestowane w fundusze wzajemne (otwarte). Z portfelami akcji wielu takich funduszy można się zapoznać na stronie internetowej As You Sow Mutual Fund Tracker.
Wspólnoty wyznaniowe mają długą historię stosowania tej strategii. Na przestrzeni XX wieku wiele chrześcijańskich, żydowskich, hinduistycznych, muzułmańskich i buddyjskich społeczności wycofywało inwestycje m.in. z przemysłu tytoniowego, monopolowego, obronnego, gier hazardowych i rozrywki dla dorosłych. Wspólnoty religijne wycofywały również środki zainwestowane w przedsiębiorstwa działające w krajach, których władze systematycznie łamały prawa człowieka. Organizacje te wycofują inwestycje z trzech najważniejszych powodów:
Wspólnoty religijne wycofują inwestycje z przedsiębiorstw, których regularne i zamierzone działania zagrażają zdrowiu i życiu wielu ludzi. Wycofanie inwestycji z takich przedsiębiorstw oznacza odmowę na czerpanie zysków z działalności, której nie da się pogodzić z fundamentalną misją i programem organizacji wyznaniowej.
Firma ExxonMobil przez dziesięciolecia ukrywała przed światem wyniki własnych, przełomowych badań klimatycznych, a jednocześnie aktywnie wspierała ruch negacjonistów. Takie postępowanie jest niewątpliwym przykładem świadomego wyrządzania dotkliwych szkód na dużą skalę. Szczegóły tego skandalu przedstawia obszerny raport organizacji InsideClimate News “Exxon: The Road Not Taken”
„Jak dotąd nic nie wskazuje na to, by próby zaangażowania koncernów paliwowych do dialogu mogły skutecznie przyczynić się do obniżenia światowych emisji dwutlenku węgla w czasie, jaki nam pozostał”. (s. 19)
Wycofanie inwestycji wraz z towarzyszącymi mu procesami i zaangażowaniem opinii publicznej przebudowuje kodeks moralny, jakim kieruje się społeczeństwo. Z tej perspektywy wycofanie inwestycji jest czymś więcej niż tylko mechanizmem gwarantującym, że dana organizacja przestrzega własnych norm moralnych, albo reakcją na trudny do przełamania opór. Nadrzędnym celem wycofania inwestycji jest delegitymizacja branży przemysłu, tak aby szkodliwe działania, jakie znamionują tę branżę, utraciły społeczną akceptację. Wycofanie inwestycji ma doprowadzić do moralnego przełomu w społeczeństwie, a także wywrzeć nacisk na przywódców politycznych i nakłonić ich do zajęcia się kwestiami, których dotychczas woleli unikać.
Wycofywanie inwestycji z branży paliw kopalnych spełnia wszystkie trzy kryteria. Zmiany klimatyczne spowodują nieporównanie większe cierpienia i szkody niż wszystkie problemy społeczne, przeciwko jakim były wymierzone wcześniejsze kampanie na rzecz wycofania inwestycji prowadzone przez organizacje wyznaniowe. Model biznesowy przemysłu paliw kopalnych nie pozwala na ograniczenie tych szkód, a wręcz gwarantuje, że będą coraz bardziej dotkliwe. Intensywny lobbing branży paliwowej przeciwko wszelkim zmianom prawa o ochronie środowiska naturalnego oraz kampanie PR, które z premedytacją dezinformują opinię publiczną, dowodzą, że mamy do czynienia z „nieprzejednanym oporem”. Szybkie odejście od wydobycia i eksploatacji paliw kopalnych nie będzie możliwe bez potężnego i nieustępliwego nacisku opinii publicznej.
Artykuł O wycofanie inwestycji i reinwestowanie: Religijny imperatyw dla wycofania inwestycji z paliw kopalnych i reinwestycji w czystą energię przyszłości wprowadza w teologiczne podstawy działania na rzecz wycofania inwestycji i reinwestycje. Artykuł zawiera także pytania do dyskusji.
Realna zmiana zaczyna się od nawiązania relacji. W praktyce, większa część pracy na rzecz wycofania inwestycji z paliw kopalnych polega na zdobywaniu poparcia wśród osób podejmujących decyzje w organizacji. To czasochłonny proces. Wymaga nawiązania dialogu i przekonywania innych do zmiany sposobu myślenia o etycznym inwestowaniu. To zadanie dla co najmniej jednej osoby, ale najlepiej – dla grupy zaangażowanych osób.
Dołącz do ruchu na rzecz wycofania inwestycji i reinwestowania! Wielu przywódców religijnych zaangażowało się już w kampanie na rzecz wycofania inwestycji z branży paliw kopalnych i reinwestowania w czystą energię. Oto garść przydatnych materiałów od osób, które już poświęciły się tej pracy: Największe kampanie organizacji wyznaniowych na rzecz wycofania inwestycji Przykładowe rezolucje organizacji wyznaniowych Wycofanie inwestycji i reinwestowanie na świecie: Lista wszystkich znanych inicjatyw organizacji wyznaniowych
Skontaktuj się z nami! Zapisz się na seminarium internetowe Zapisz się na listę dyskusyjną
Obrządki i uroczystości religijne, których temat przewodni można powiązać z ideą wycofania inwestycji i troską o środowisko - Wielki post - 1 września, światowy dzień modlitwy ogłoszony przez Papieża Franciszka - Dzień Św. Franciszka - Adwent
Książki poświęcone zagadnieniom religii i dbałości o środowisko, które możesz wykorzystać do dyskusji grupowych - Wielebny Fletcher Harper: GreenFaith - Dr. Cynthia Moe-Lobeda: Resisting Structural Evil - Bill McKibben: The Comforting Whirlwind - Naomi Klein: To zmienia wszystko - Diana Butler Bass: Grounded
Doskonałe materiały do publikacji znajdziesz między innymi na tych stronach na Facebooku: - GreenFaith’s Divest and Reinvest Now! - Fossil Free - Fossil Free Faith (Kanada) - Fossil Free PCUSA - Fossil Free UMC - DivestInvest - 350.org
Jak komunikować się z mediami Przygotowany przez organizację 350.org przewodnik “Get the Word Out” guide zawiera listy zagadnień do omawiania na spotkaniach, porady na temat skutecznego docierania do potencjalnie zainteresowanych osób, szablony oraz wiele innych przydatnych materiałów
Najczęściej zadawane pytania: pytania i odpowiedzi zebrane z doświadczeń kampanii wyznaniowych i ekumenicznych Bright Now (Wielka Brytania) – najczęściej zadawane pytania Fossil Free Faith (Kanada) – najczęściej zadawane pytania Fossil Free PCUSA (Prezbiterianie) – najczęściej zadawane pytania Fossil Free UMC (Zjednoczony Kościół Metodystyczny) – najczęściej zadawane pytania
Dla osób, które będą realizować decyzję o wycofaniu inwestycji, może być pomocna informacja, że jest to proces długofalowy i może trwać nawet pięć lat.
Uniwersytet Dayton: studium przypadku
Jak działa proces wycofywania inwestycji i reinwestowania w praktyce? Katolicki uniwersytet Dayton podjął decyzję o wycofaniu inwestycji w paliwa kopalne w 2013 roku. Tu możesz przeczytać, jak kadra zarządzająca uczelni wypełniła to zobowiązanie. (materiał pojawi się wkrótce)
Odpowiedź brzmi „nie” albo „jeszcze nie”. To także jest dobra wiadomość! Dalsze działania po wydaniu decyzji odmownej lub decyzji o częściowym wycofaniu inwestycji. Gratulacje! Udało Ci się zainicjować niezwykle ważną dyskusję w swojej organizacji lub społeczności. Wycofanie inwestycji z paliw kopalnych oznacza porzucenia klasycznych, utrwalonych od dziesięcioleci strategii inwestowania. To zmiana mentalności, która wymaga czasu.
Możesz rozważyć podjęcie dalszych działań: