Hier is dat draagvlak!

Door Beppie Gorter

Beppie bij de Klimaatmars. (Foto door Anisa Xhomaqi)

Water. Overal water. Op onze hoofden, in onze schoenen en door onze jassen heen. Ik heb het niet over de natte toekomst waar we op afstevenen als we op de huidige voet doorgaan, maar over zondag 10 maart. De dag dat  bijna veertigduizend mensen in Amsterdam de straat op gingen voor het klimaat. Ik was een van hen, een van de velen die vinden dat er nú stappen gezet moeten worden om rampspoed te voorkomen.

Als nieuwkomer in demonstratieland – dit was mijn eerste – vroeg ik me van tevoren allerlei dingen af. Bereik je met een demonstratie daadwerkelijk iets concreets? Zouden er wel genoeg mensen komen opdagen? Waren er niet te veel verschillende opvattingen over klimaatactie om eensgezindheid uit te stralen? Wat trek je eigenlijk aan naar zoiets? Wat betreft dat laatste bleek duidelijk mijn onervarenheid: een skipak met regenlaarzen was achteraf gezien een uitstekend idee geweest.

Sinds ik een paar maanden geleden als vrijwilliger ben aangesloten bij Fossielvrij NL, ben ik gaan zien wat je met de gebundelde energie van gedreven mensen kunt bereiken. Actievoeren heeft zin, op meer manieren dan ik wist. Ja, met een actie wil je een doel bereiken, en je streeft naar zo concreet mogelijk resultaat. Bijvoorbeeld een toezegging van een universiteit om de financiële banden met Shell te verbreken. Zo’n uitkomst is geweldig. Maar er is meer. Voordat ik me aansloot bij de klimaatbeweging had ik vaak een verlammend gevoel van machteloosheid. Hoe kon ik als individu nu iets veranderen aan dit enorme probleem? Door actie te voeren kan ik de machteloosheid doorbreken, mijn zorgen en boosheid omzetten in iets constructiefs, en ontstaat er weer hoop.

Fossielvrij NL bij de Klimaatmars. (Foto door Anisa Xhomaqi)

De Klimaatmars van 10 maart gaf mij hoop. Mensen uit alle windrichtingen, grootouders en baby’s, doorgewinterde activisten en nieuwkomers trotseerden de stromende regen en striemende kou omdat ze geloven dat we dit probleem kunnen oplossen. ‘Waar is dat draagvlak? Hier is dat draagvlak!’, galmde het over de Dam. In de gesprekken met anderen in het Fossielvrij-blok hoorde ik ook vooral optimisme. Er moet ontzettend veel gebeuren, en we hebben geen tijd te verliezen, maar door onze stem te laten horen – op straat, online, in onze eigen omgeving – is verandering mogelijk.

Misschien liep je zondag mee, voelde je de energie en wil je meer van dat? Of wellicht was je er niet bij, maar ben je nieuwsgierig naar hoe jij je zorgen over klimaatverandering kunt omzetten in iets positiefs? Op 21 maart organiseren we met Fossielvrij NL een meet-up in Amsterdam. We leren elkaar kennen en vertellen over de missie van de Fossielvrij-beweging. Het lijkt me leuk je daar te ontmoeten en jouw verhaal te horen!

FacebookTwitter