Afgelopen zomer heb ook ik meegedaan aan de massale Ende Gelände actie in de Garzweiler mijnen. Een dag waar ik nog altijd met gemengde gevoelens op terug kijk.
De Duitse politie heeft een flinke indruk op mij achtergelaten door te proberen met geweld ons tegen te houden, en daar heb ik het een tijd lang flink moeilijk mee gehad. Maar het was tegelijkertijd ook een van de meest inspirerende dagen uit mijn leven. Ik was omringd door zoveel kameraden en we waren ook nog eens succesvol. Alle steunbetuigingen en inspirerende verhalen die achteraf volgden hebben me er nog meer van overtuigd dat wij op de goede weg zijn en dat we samen de overwinning zullen halen.

Al snel werd duidelijk dat we deze actie zouden gaan herhalen. Wederom zullen we laten zien dat deze megalomane projecten gestopt moeten worden en dat wij niet rustig gaan wachten op het bedrijfsleven en de overheid om dit voor ons te doen. Toen ik voor het eerst van de nieuwe plannen hoorde, wist ik dat ik er weer bij moest zijn en dit keer zou ik me niet tegen laten houden door de politie of door Vattenfall. Dit keer zou ik de wereld laten zien dat ik niet stop totdat de wereld gered is.

Paraglider EG

Over minder dan 2 weken is het dan zover. Nog veel meer mensen dan afgelopen zomer gaan straks de kolenmijn in Lausitz in lopen en platleggen (check Wij gaan naar Ende Gelände voor meer info). Onder hun zullen actievoerders zijn die al vaker directe actie hebben ondernomen, mensen die er afgelopen augustus misschien ook bij waren en een grote groep mensen die voor het eerst deelnemen aan een massa actie. De mijn zal gevuld zijn met duizenden inspirerende mensen, die allemaal als voorbeeld mogen dienen voor de rest van de wereld. Stuk voor stuk kameraden in wiens midden ik graag zou willen staan. Klaar om de confrontatie met de mijn wederom aan te gaan.

Maar ik ben er niet bij.

 
Batangas1

Op dit moment ben ik bijna 10,000 kilometer verwijderd van Lausitz (en ik wil geen ruzie krijgen met de ” I try not to fly”-man en woman). Gelukkig (of helaas) beperkt klimaatverandering zich niet tot Nederland of Europa en de kolenmijn in Duitsland is niet het enige project dat gestopt moet worden. Daarom worden tussen 4 en 13 mei, onder de noemer Break Free, wereldwijd acties georganiseerd. In plaats van terug te vliegen om me aan te sluiten bij al mijn vrienden uit Nederland, heb ik daarom besloten om mijn lichaam aan deze kant van de wereld in te zetten. Op 4 mei sluit ik mij daarom aan bij de Filipijnse actie.

Deze actie vindt plaats in de straten van Batangas. Een stad die als thuisbasis dient voor twee werkende kolencentrales, inclusief de oudste in dit land, en in de toekomst drie nieuwe centrales zal openen, waarvan twee op dit moment al gebouwd worden. Mensen hier hebben met eigen ogen de schadelijke gevolgen voor hun eigen gezondheid en de ecosystemen om hun heen kunnen zien en ze zijn het meer dan zat. Het lokale verzet is enorm. De campagne tegen de kolencentrales loopt al een tijdje en op 4 mei zullen we deze, met meer dan 10,000 mensen in de straten, een extra push geven. Samen zullen we de stad en de nationale overheid oproepen om de bouw van de nieuwe centrales te stoppenen de bestaande centrales uit te faseren.

 
Batangas

Ik ben blij dat ik de kans heb om deze mensen hier te helpen met hun strijd. Het bezetten van een Duitse kolenmijn doe ik volgend jaar dan weer (als het dan nog steeds nodig is).

 

Ik wens iedereen die naar Duitsland gaat heel veel sterkte en succes. Maak er een mooie bezetting van. Ik zal ondertussen mijn best doen hier mijn stem zo hard mogelijk te laten horen. Zo gaan we samen de overwinning behalen.

Sandra

FacebookTwitter